เจอคนใจดี ให้เกรงใจ ไม่ใช่ ‘เอาเปรียบ’ เวลาได้ดีมีสุขอย่าหลงระเริงลืมตน อย่าดูแคลนผู้อื่น

อย่าคิดแต่จะตอบสนองความต้องการของตนฝ่ายเดียว ชีวิตย่อมมีขึ้นมีลง ปีนี้แย่ ปีหน้าอาจจะดี ปีถัดไปอาจจะแย่ยิ่งกว่า

สมบูรณ์พูนสุขอาจไม่อยู่ตลอด ความตกต่ำอาจมาเยือนสักวัน เมื่อเราได้ดีแล้วจงเปิดทางรอดให้คนอื่นบ้าง

เมื่อถึงคราวเรา จะทำให้เราไม่เจอทางตัน เมื่อเราเป็นสุขแล้วจงช่วยให้คนอื่นพ้นทุกข์บ้าง

เมื่อถึงคราวเรา จะทำให้เรามีหมู่มิตรมากขึ้น เมื่อเราอิ่มแล้วจงช่วยให้คนอื่นพ้นจากความหิวโหยบ้าง

เมื่อถึงคราวเรา จะทำให้เราไม่เจอความตกอับ คนเรานั้นถ้าทำอะไรออกไป ก็จะได้กลับคืนมาอย่างนั้น

ถ้าเราใจดำกับผู้อื่น เขาก็จะใจดำกับเรา ถ้าเราใจดีกับผู้อื่น เขาก็จะใจดีกับเรา

จงรู้จักอกเขาอกเรา เอาใจเขามาใส่ใจเรา เพราะใจคนเหมือนถนน ยิ่งคิดเล็กคิดน้อยทางเดินจะยิ่งแคบ

ยิ่งโอบอุ้ม ยิ่งมีน้ำใจ ทางเดินจะยิ่งกว้าง เมื่อเจอความลำบาก จะเห็นน้ำใจของคนรอบข้าง

เมื่อเจอปัญหาและอุปสรรค จะเห็นความอดทนของตนเอง หวังน้ำใจจากคนอื่นได้ แต่ใช่ว่าทุกครั้งที่ขอจะสมใจ

แต่อย่าให้คนอื่นรอคอยน้ำใจจากเรา เราควรเป็นฝ่ๅยให้ก่อนเสมอ อย่ามัวแต่คิดเล็กคิดน้อย เพราะจะทำให้ไม่รู้จักแบ่งปัน

คนที่ชอบแย่งจ่ายเงินค่าอาหารก่อน ไม่ใช่เพราะเขารวย แต่ เป็นเพราะเขาเห็นว่ามิตรภาพสำคัญกว่าราคาอาหารในมื้อนั้น

คนที่ยอมยกผลประโยชน์ให้ผู้อื่นมากกว่าเวลาลงทุนร่วมกัน ไม่ใช่เพราะเขาไม่อຢๅกได้ แต่เป็นเพราะเขารู้จักแบ่งปัน

คนที่ยอมทำงานมากกว่าคนอื่น ยอมทำงานที่หนักกว่าโดยไม่บ่น ไม่ใช่เพราะเขาโง่ แต่เป็นเพราะเขาอยากเห็นความสำเร็จของส่วนรวมมาก่อน

คนที่ยอมขอโทษก่อนเวลาทะเลาะกัน ไม่ใช่เพราะเขาผิด แต่ เป็นเพราะเขายังแคร์ความรู้สึกของคนอื่น

คนที่ยอมช่วยเหลือคนอื่นไม่ว่าเรื่องใด ไม่ใช่เพราะเขาเป็นหนี้คุณ แต่ เป็นเพราะเขาเห็นผู้อื่นเป็นเพื่อนแท้ เห็นมิตรภาพสำคัญกว่า

คนอื่นช่วยเหลือคุณนั่นเป็นเรื่องของน้ำใจ ที่ไม่ช่วยเหลือคุณนั่นก็เป็นเรื่องของเขา อย่าเก็บมาใส่ใจ

คุณเคยช่วยใครอย่าไปจำเป็นบุญคุณ ใครเคยช่วยคุณจำไว้ว่าต้องตอบแทนคุณ

ที่มา สหาย