อาร์เรย์ คือ ลำดับของวัตถุที่เป็นชนิดเดียวกันจำนวนหนึ่ง โดยที่วัตถุเหล่านั้นจะได้รับการเรียกว่า สมาชิก (Element) ของอาร์เรย์ และมีหมายเลขกำกับให้ตามลำดับดังนี้ 0,1,2,3… หมายเลขเหล่านี้ได้รับการเรียกว่าค่าดรรชนี (index values) หรือดรรชนีกำกับ (subscripts) ของอาร์เรย์ คำว่า ดรรชนีกำกับถูกนำมาใช้เพราะเป็นการอ้างถึงตามลำดับทางคณิตศาสตร์ ดังนั้นอาร์เรย์จึงได้เขียนด้วยดรรชนีกำกับดังนี้ a0, a1, a2 ,…ตัวเลขเหล่านี้ หมายถึงตำแหน่งของสมาชิกในอาร์เรย์ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เข้าถึงข้อมูลในอาร์เรย์ได้โดยตรง
รูปแบบการประกาศอาร์เรย์
-type array-name[array-size];
– double a[size];
การส่งผ่านอาร์เรย์ไปยังฟังก์ชัน
มีรูปแบบดังนี้
– function_name (type_specifier parameter[size]) /*size array*/
func1(int x[10])
– function_name (type_specifier *parameter) /*pointer*/
func1(int *x)
– function_name (type_specifier parameter[]) /*unsized array*/
func1(int x[])
CONST MAX = ค่าคงที่ Max
BUFFER = ค่าแปรสตริง
COUNT = ตัวนับ
SCAN = แสดงค่า
READ = รับค่า
RETURN 0 = คืนค่า 0 ให้โปรแกรม
#include <iostream>
using std::cin;
using std::cout;
using std::endl;
int main()
{
const int MAX(80);
char buffer[MAX];
int count(0);
cout << "Enter a string of less than"
<< MAX << "characters:\n";
cin.getline(buffer,MAX,'\n');
while(buffer[count] != '\0')
count++;
cout << endl << "The string \""
<< buffer << "\" has "
<< count << "characters.";
cout << endl;
return 0;
}
